به گزارش هفت صبح، گزارش‌ها نشان می‌دهد دانشجویان برای دور زدن سامانه‌های تشخیص نوشتار هوش مصنوعی در مقالات تولیدشده با چت‌بات‌ها، عمداً غلط‌های املایی وارد می‌کنند.
در گزارشی گسترده درباره نحوه تغییرات سریع هوش مصنوعی در محیط‌های آموزش عالی، دانشجویان به مجله نیویورک گفته‌اند که تقلب با استفاده از این فناوری به‌قدری متداول شده است که آن‌ها به دنبال روش‌های خلاقانه‌ای برای فرار از تشخیص آن هستند.
در حالی که رایج است کاربران، چه دانشجویان و چه افراد دیگر، خروجی چت‌بات‌های هوش مصنوعی مانند ChatGPT را ویرایش کنند، برخی عمداً غلط‌های تایپی به متن اضافه می‌کنند تا نوشته بیشتر شبیه کار انسانی به نظر برسد.
برخی کاربران زرنگ‌تر، به چت‌بات‌ها دستور می‌دهند که سطح نوشتارشان را پایین بیاورند. برای مثال، در یک ویدئو در برنامه تیک‌تاک، دانشجویی بیان کرد که دوست دارد از چت‌بات‌ها بخواهد به‌عنوان یک دانشجوی سال اول که کمی نادان است مقاله‌ای بنویسند تا از تشخیص هوش مصنوعی فرار کند.
ارسال خروجی درخواست‌ها از چت‌باتی به چت‌بات دیگر، درصد تشخیص آن توسط سیستم‌ها را کاهش می‌دهد
اریک، دانشجوی سال دوم دانشگاه استنفورد، گفته است که همکلاسی‌هایش در دستکاری این سیستم‌ها بسیار ماهر شده‌اند. او گفت: «شما یک درخواست در چت‌جی‌پی‌تی وارد می‌کنید، سپس خروجی را در یک سیستم هوش مصنوعی دیگر قرار می‌دهید و بعد آن را در یک سیستم دیگر مجدداً پردازش می‌کنید.» او افزود: «در این مرحله، اگر آن را در یک سیستم تشخیص هوش مصنوعی قرار دهید، درصد تشخیص هوش مصنوعی هر بار کاهش می‌یابد.»
طعنه‌آمیز است که دانشجویانی که این همه زحمت می‌کشند تا مقالات تولیدشده با هوش مصنوعی را انسانی جلوه دهند، می‌توانستند همان خلاقیت را صرف نوشتن مقاله بکنند.
استادان نگران هستند که دانشجویان تا این حد انرژی برای تقلب با چت‌بات‌ها صرف می‌کنند. «سام ویلیامز»، دستیار آموزشی در دانشگاه آیووا، گفت: «دانشجویان از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند؛ زیرا راهکاری ساده است و به آن‌ها امکان می‌دهد زمان کمتری را برای نوشتن مقالات صرف کنند.» او افزود: «من این را درک می‌کنم، زیرا من هم وقتی دانشجو بودم از نوشتن مقالات بیزار بودم.»
ویلیامز گفت پاییز گذشته، در حالی که به تدریس یک کلاس عمومی در مورد موسیقی و تغییرات اجتماعی کمک می‌کرد، از تفاوت در لحن و کیفیت بین تکلیف اول دانشجویان که مقاله‌ای شخصی درباره سلیقه موسیقایی خودشان بود و تکلیف دوم که تحقیقی درباره تاریخ «جاز نیو اورلئان» بود، شوکه شد.
این مقاله‌ها نه تنها لحن متفاوتی داشتند، بلکه بسیاری شامل اشتباهات فاحش تاریخی بودند، مثلاً آوردن نام «الویس پریسلی»، که نه بخشی از صحنه موسیقی نیو اورلئان بود و نه موسیقیدان جاز. ویلیامز یادآوری کرد: «من واقعاً به کلاسم گفتم: هی، لطفاً از هوش مصنوعی استفاده نکنید. اما اگر قرار است تقلب کنید، باید به شیوه‌ای هوشمندانه این کار را انجام دهید. نمی‌توانید دقیقاً آنچه را که تولید می‌کند کپی کنید.»
به نظر می‌رسد دانشجویان این توصیه را جدی گرفته‌اند و ویلیامز، مثل همکارانش در سراسر کشور، نگران آن است که استفاده دانشجویان از هوش مصنوعی همچنان در حال گسترش باشد. این مدرس در دانشگاه آیووا گفت: «هر زمان که دانشجویان با چالشی مواجه می‌شوند، به جای اینکه از آن عبور و رشد کنند، به چیزی پناه می‌برند که کار را برایشان بسیار آسان‌تر می‌کند.»
وضعیت فعلی واقعاً روند نگران‌کننده‌ای است و به نظر می‌رسد فعلاً هیچ نشانه‌ای از توقفش وجود ندارد.
منبع: زومیت
