غزل زیر بال عشق از هوشنگ بهداروند

زیر بال عشق

تو را به عشق جای نان کمی ترانه ام بده

از این زمانه، خسته ام کمی بهانه ام بده

از این همیشه پیلگی دلم گرفت،لطف کن

یکی دو بال از غزل برای شانه ام بده

در این کویر زندگی مسافری غریبه ام

به سمت دشت عاشقی یکی نشانه ام بده

بهار زندگانی ام شبیه قطب یخ زده

بیا به زیر بال عشق، آشیانه ام بده

قفس دل مرا زده، خدای مهربان، کمی

پر پریدن از قفس به جای دانه ام بده

شاعر: هوشنگ بهداروند