آتش دوزخ نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ مجرمش است
وی به راهنمایی مرحوم فیض(ره) در مورد باور قیامت اشاره و تصریح کرد: تمام انبیاء با
امت‌ها یک حرف داشته‌اند: «انی اخاف من عذاب یوم عظیم»، ای ملت و ای جامعه! من
برای خودم که ترسی ندارم، من عبدالله بودم و هستم و عبدالله هم از دنیا می‌روم. من
یک گناه هم نکرده‌ام که از کیفرش بترسم؛ ما انبیاء که معصوم هستیم و اهل گناه نبودیم
و اگر می‌گوییم می‌ترسیم، «اخاف علیکم من عذاب یوم عظیم»، از عذاب روز بزرگ برای
شما می‌ترسیم که با یک بدن هفتاد-هشتاد کیلویی بعد از مُردن درگیر آتش برزخ و در
قیامت هم درگیر آتش دوزخ شوید و راه نجات را به روی شما برای ابد
ببندند. قرآن می‌فرماید: هرکسی در جهنم می‌رود، «لیس بخارج منها»، دیگر راه خروج
ندارد. امیرالمؤمنین(ع) در دعای کمیل می‌گویند: آتش دوزخ که نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ
مجرمش است، اگر خدا شعله‌اش را آزاد کند، تمام آسمان‌ها و زمین نمی‌توانند در مقابل
آن شعله مقاومت کنند و همه نابود می‌شوند. «وهذا ما لا تقوم له السماوات و الارض»،
عذابی است که تمام آسمان‌ها و زمین نیروی مقامت در مقابل آن را ندارند.
آتش دوزخ نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ مجرمش است
