غزل کَرت های خنده از هوشنگ بهداروند
کَرت های خنده
باز بی حضور تو انتظار می کشم
توی دفتر دلم نقش دار می کشم
توی دفتر دلم نقش دار می کشم
کَرتِ های خنده ام گرچه خشک شد ولی
من به لوت سینه ام چشمه سار می کشم
با مداد اشک خود، مثل روزهای پیش
لحظه های بی تو را تارتار می کشم
گر سرم نمی شود، هیچی به موسیقی
من دلم که می شود، یک سه تار می کشم
روی آنتن دلت، نقش یاد خویش را
مثل یک کبوتر، بی قرار می کشم
شاعر: هوشنگ بهداروند
