آتش دوزخ نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ مجرمش است

آتش دوزخ نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ مجرمش است

وی به راهنمایی مرحوم فیض(ره) در مورد باور قیامت اشاره و تصریح کرد: تمام انبیاء با

امت‌ها یک حرف داشته‌اند: «انی اخاف من عذاب یوم عظیم»، ای ملت و ای جامعه! من

برای خودم که ترسی ندارم، من عبدالله بودم و هستم و عبدالله هم از دنیا می‌روم. من

یک‌ گناه هم نکرده‌ام که از کیفرش بترسم؛ ما انبیاء که معصوم هستیم و اهل گناه نبودیم

و اگر می‌گوییم می‌ترسیم، «اخاف علیکم من عذاب یوم عظیم»، از عذاب روز بزرگ برای

شما می‌ترسیم که با یک بدن هفتاد-هشتاد کیلویی بعد از مُردن درگیر آتش برزخ و در

قیامت هم درگیر آتش دوزخ شوید و راه نجات را به روی شما برای ابد

ببندند. قرآن می‌فرماید: هرکسی در جهنم می‌رود، «لیس بخارج منها»، دیگر راه خروج

ندارد. امیرالمؤمنین(ع) در دعای کمیل می‌گویند: آتش دوزخ که نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ

مجرمش است، اگر خدا شعله‌اش را آزاد کند، تمام آسمان‌ها و زمین نمی‌توانند در مقابل

آن شعله مقاومت کنند و همه نابود می‌شوند. «وهذا ما لا تقوم له السماوات و الارض»،

عذابی است که تمام آسمان‌ها و زمین نیروی مقامت در مقابل آن را ندارند.

آتش دوزخ نتیجهٔ نفرت خدا از بندهٔ مجرمش است