نحوه ایجاد مشارکت اجتماعی در تالار شهر
از آنجا که تالار شهر مکانی متعلق به همه مردم شهر است ، آنچه در طراحی
ساختمان آن بایستی مد نظر باشد،طراحی مدلی معمارانه از مشارکت شهروندان
است.در طراحی تالار شهر بایستی اصل بر حل شدن در بافت شهری،شفافیت
و آزادی باشد.ساختمان تالار شهر به عنوان یک بنای عمومی برای مشارکت
شهروندان باید از درجه زیادی از شفافیت برخوردار باشد و به گونه ای تفکیک
ناشدنی و تنگاتنگ و نیز متواضعانه با بافت شهری و محیط پیرامون خود در آمیزد،
به گونه ای که نتوان به آسانی مرز مشخصی میان حوزه متعلق به بنا و
حوزه عمومی متعلق به شهر، قائل شد. در این صورت دیگر این ساختمان
را نمی توان صرفا بنا نامید،بلکه این بنا / فضای شهری به عنوان شکل شناوری
از بنا و فضای شهری،به بخشی تفکیک ناپذیر از شهر تبدیل میشود و لاجرم
به همه شهروندان تعلق می یابد. راهکار هایی در جهت ارتقای روابط اجتماعی
که می تواند مد نظر طراحان قرار گیرد عبارتند از:
مسائل مربوط به گرده هم آوردن و پراکندن مردم و فعالیت ها باید در زمینه برنامه ریزی
در مقیاس های متفاوت مورد بررسی قرار گیرد. تصمیم ها در مقیاس های
وسیعف متوسط و کوچک به طور تفکیک ناپذیری با هم مرتبط اند. در مقیاس
بزرگ اگر بخش مسکونی و خدمات آن به طور جداگانه ای در قطعات منفرد و به
صورت نا پیوسته قرار گیرند، مردم و وقایع پراکنده می شوند.
در نقطه مقابل، حالتی وجود دارد که در آن طراحی به گونه ای قوی، وقایع
و مردم را با الگوی مشخصی گردهم می آورد. در چنین ساختاری فضاهای عمومی
مهمترین بخش طراحی ست و بقیه عملکردها در مرتبه بعدی قرار دارند.
چنین ساختاری را می توان در اکثر شهر های قدیمی مشاهده کرد.
در مقیاس متوسط زمانی که وردی ها به فضا ها در جهات دوری نسبت
به هم واقع شوند، مردم و فعالیت ها پراکنده می شوند.
نحوه ایجاد مشارکت اجتماعی در تالار شهر
