ماهیت هنر آبستره

با سلام خدمت کاربران 8a8.ir امروز با بررسی ماهیت هنر آبستره با شما خواهیم بود.

هنر آبستره یا تجریدی، اصطلاحی پذیرفته شده از سوی عموم برای برخی از آثار نقاشی و پیکره­سازی در قرن بیستم است که به هیچ روی، بازنمایی جهان محسوس نمی­باشند. هنر آبستره را به عنوان یک شیوه محدود به کار نمی­توان برد زیرا دیدگاه­های مختلف و متنوعی همچون نئو پلاستیسیم[1] و اکسپرسیونیسم تجریدی[2] را در درون این عنوان کلی می­توان یافت و این در حالی است که هر یک از این دو دارای تعریفی جداگانه و مشخص برای خویش هستند .

اصطلاح تجرید (انتزاع) به معنی چیزی جدا شده از طبیعت همواره محل اختلاف و مشاجره منتقدان بوده است. شاید دلیل آن این است که «انتزاع کردن» یک چیز را به معنی کاستن از ارزش و مقام تفسیر کرده­ اند.

ماهیت هنر آبستره

[1] ـ Neo Plasticism، این اصطلاح را پیت موندریان برای توصیف سبک خالص و پارسایانه هندسی و تجریدی خود ابداع کرد. معنای تحت الفظی آن “شکل­گرایی نوین” است. موندریان مدعی بود که هنر باید “طبیعت زدایی” شود به این معنا که اثر هنری باید از هرگونه رابطه بازنمایانه یا تقلید از جزئیات منفرد اشیاء طبیعی اجتناب کند و صرفا از عناصر ناب تجریدی تشکیل شود. به همین منظور وی تمامی عناصر تصویری طراحی را به نقوش کاملا انتزاعی متشکل از خطوط راست و مثلثی شکل و رنگ های اصلی در کنار سفید، سیاه و خاکستری محدود کرد. به این طریق وی تصور میکرد که هنرمند می تواند از فردگرایی بنیادی رهایی یابد و به بیان ایده هارمونی جهانی دست پیدا کند. (چیلورز، آزبرن، 1380)

[2] ـ Abstract Expressionism، هیجان نمایی تجریدی، شیوه هنری نوینی است که از دهه ۱۹۴۰ در نیویورک، متأثر از دو شیوه هیجان‌نمایی (اکسپرسیونیسم) و فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) پا گرفت؛ در این طرز بیان تلاش می‌شود تا شکل و فضا از قید بازنمایی عینی و سنتی رها شود. به دلیل گرد هم آمدن هنرمندان این مکتب در شهر نیویورک، هیجان‌نمایی تجریدی گاه با عنوان مکتب نیویورک نیز شناخته می‌شود. این اصطلاح به برخی از آثار نقاشی “کاندینسکی”به کار می­رود. اما نخستین بار هنگامی که برای آثار” ارشیل گورکی” و “جکسون پولاک “به کار رفت، فراگیر شد.