با سلام خدمت کاربران هشت آ هشت امروز با بررسی سیاست پهلوی‌ها در کشف حجاب با شما خواهیم بود.
رضاشاه از سال 1306 و با آسان‌گیری دولت در خصوص حجاب پروژه خود را آغاز کرد اما تاریخ 14 دی 1314 را باید آغاز رسمی کشف حجاب از جانب دولت وی دانست.
به گونه ای که رضاشاه در این روز همراه با ملکه و دو دخترش (شمس و اشرف) که هر سه بی حجاب بودند در مراسم افتتاح دانشسرای مقدماتی نوبنیاد تهران شرکت کرد تا ضمناً دیپلم‌های دختران فارغ‌التحصیل را به آنها اعطا نماید.
رضاشاه با این اقدامات می‌خواست خود را به عنوان الگویی به جامعه ایرانی مطرح کند و در کنار این مهم، دستور داده بود که تمام دخترانی که در جشن فارغ‌التحصیلی حضور پیدا کرده اند بی حجاب ظاهر شوند.
محمدرضاشاه در هنگام جلوس بر تخت سلطنت برای کسب مشروعیت و تحمیل ظل‌اللهی برای خود به اقداماتی متوسل شد که از میان آنها می‌توان به سفرهای بسیار زیاد به قم برای زیارت حضرت معصومه (ع) و ملاقات با آیت‌الله بروجردی و سایر علما، سفر به عربستان در آبان 1344 برای انجام مراسم حج، اختصاص 10 میلیون ریال از بودجه دربار و 4 میلیون ریال از بودجه آستان قدس رضوی برای تکمیل مسجد اعظم قم در سال 1351، تأمین بودجه ساخت ستون مرمر صحن سرای امام حسین (ع) و ضریح حضرت ابوالفضل (ع) و … اشاره نمود.
اما تحولاتی نظیر فوت آیت‌الله کاشانی در سال 1339 و فوت آیت‌الله بروجردی مرجع تقلید شیعیان در سال 1340 روابط دربار با روحانیت وارد مرحله جدیدی شد. به گونه‌ای که شاه و نیروهای اطراف وی به این نتیجه رسیدند که می‌توان روحانیت را کنار زد.
در کنار موارد ذکر شده، با انتقال مرجعیت به نجف، در ایران روحانیت ضعیف و متفرقی باقی ماند که شاه جرئت یافت و به خود اجازه می‌داد تا اقدامات ضد مذهبی را به اجرا بگذارد.
بنابراین از سال 1340 به بعد محمدرضاشاه در خصوص سیاست دینی به دنبال تحقق نظریه جدایی دین از سیاست بود. وی اسلام منهای روحانیت و دینی را خواستار بود که در جهت سیاست‌های او باشد یا حداقل نسبت به سیاست‌های اجتماعی و فرهنگی شاه بی‌تفاوت باشد.
شاه در ادامه با شدیدترین وجه به اسلام و روحانیت می‌تاخت که تصویب انجمن‌های ایالتی و ولایتی یکی از مهم‌ترین این موارد بود3. این لایحه را می‌توان زیر مجموعه انقلاب سفید دانست که امام خمینی را به شدت متاثر ساخت.
لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی در سال 1341 همزمان با نخست‌وزیری اسدالله علم با نام «انجمن‌های ایالتی و ولایتی» به تصویب رسید که شامل 92 ماده و هفت تبصره بود و در غیاب مجلس حکم قانون را داشت.
حذف قید سوگند به قرآن از شرایط انتخاب کنندگان و انتخاب شوندگان مهم‌ترین ماده آن بود که مغایر ارزش‌های مذهبی جامعه ایران دانسته می‌شد، اما این لایحه نتوانست به مرحله اجرا برسد و با روشنگری و مبارزه روحانیت لغو شد.
