توسعه پایدار شهری
توسعه پایدار شهری را میتوان بهبود کیفیت زندگی در ساختار شهری دانست
که بهبود کیفیت زیست محیطی را نیز به همراه دارد. بر این اساس توسعه شهری،
توسعه انسانی پایدار را نیز به همراه دارد که به شکل گیری سرمایه اجتماعی
و ایجاد عدالت اجتماعی مدد می رساند. مفهوم پایداری در توسعه با بستر
سازی برای افزایش رفاه شهروندی ممکن می شود . رفاه شهروندی را
میتوان محور اصلی توسعه پایدار شهری دانست که افزایش امنیت انسانی
و رضایتمندی اجتماعی را امکان پذیر میسازد. [1]
توسعه پایدار شهری این امکان را فراهم می سازد تا ضمن بهبود ساختار فضایی
شهری و مسکن و ترمیم و باز سازی محیط زیست شهری و مسکن، تلفیق
و اختلاط کاربری های شهری، افزایش کیفیت زندگی شهری از جدایی گزینی
فضایی و مسکن جلوگیری به عمل آورده و راهکارهایی را برای افزایش رفاه
شهروندی و رضایتمندی اجتماعی فراهم آورد. در فرایند توسعه باید تلاش شود
تا ضمن جلوگیری از جدایی گزینی فضایی و جدایی گزینی مسکن شهری
امکان بهره مندی همگانی از کالبد و فضایی مطلوب در ساختار شهری را
فراهم کرد که شامل کیفیت مسکن و فضای شهری و زیر ساخت ها و قابلیت
دسترسی و توده های فضایی و مرتبط با خدمات و تسهیلات شهری خواهد شد.[1]
شهر پایدار را می توان شهری دانست که در آن تنوع برقرار شود و تفکیک
و جدایی کالبدی وجود نداشته باشد و تمام طبقه های اجتماعی امکان بهره
گیری از خدمات و تسهیلات رفاهی را داشته باشد. شهر پایدار بستری برای
رسیدن به اهداف پایداری ست که رفاه اجتماعی شهری اعاده حقوق شهروندی،
عدالت اجتماعی شهروندی و توسعه انسانی شهری همراه با رضایت مندی
اجتماعی شهروندی را به همراه دارد.که از اهداف اساسی توسعه پایدار
در ساختار شهری به حساب می آید. [1
