ايجاد شاخص نقش بيتي (Bitmap)
براي كمك به تنظيم كارايي پرس و جوهايي كه در شرط هاي محدود كننده ي آنها از
ستون هايي استفاده شده كه معيار انتخاب نيستند، مي توانيد شاخص هاي نقش بيتي
را به كار ببريد. از آن جا كه شاخص هاي نقش بيتي بر هزينه ي تمامي تراكنش هاي
دستكاري داده ها در جدول هاي مربوط مي افزايند، فقط بايد در صورتي به كار گرفته شوند
كه داده ها به ندرت به هنگام سازي مي شوند.شاخص هاي نقش بيني وقتي مناسب
هستند كه ستون هاي استفاده شده در شرط هاي محدود كننده ي پرس و جو معيار
انتخاب نيستند. به عنوان مثال اگر تعداد مقادير متمايز Lodging در يك جدول بسيار بزرگ
WORKER بسيار اندك باشد، ممكن است حتي با وجود متداول بودن به كار گيري
Lodging در عبارت هاي where، مايل به ايجاد شاخص B-tree روي اين ستون نباشيد.
ولي Lodging مي تواند از مزيت شاخص نقش بيتي سود ببرد.
به صورت داخلي شاخص نقش بيتي مقادير مجزاي ستون ها را به هر ركورد مي نگارد
(map) مي كند. در مورد اين مثال فرض كنيد در يك جدول بسيار بزرگ WORKER فقط دو
مقدار Lodging (MATTS, WEITBROCHT) وجود دارند. از آنجا كه دو مقدار lodging وجود
دارد، براي شاخص نقش بيتي مربوط به lodging نيز دو مدخل نقش بيتي مجزا وجود
خواهد داشت. اگر در پنج سطر اول جدول، مقدار lodging برابر MATTS و در پنج سطر
بعدي مقدار lodging برابر WEITBROCHT باشد، در آن صورت مدخل هاي نقش بيتي
مربوط به lodging شبيه چيزي خواهند بود كه در زير نشان داده شده است.
منبع:مفاهيم مبنايي و مديريت بانك اطلاعاتي-مرجع كامل اوراكل 8
ايجاد شاخص نقش بيتي (Bitmap)
